تیر 88 - یاران ناب

رهایم کن

خدای من

هر چیزی که مرا از تو جدا می کند

هر چیز و هرکس را که مرا از تو غافل می کند

از من بگیر...

حتی یادش و خاطره اش را...

کما اینکه دوستش داشته باشم...

بسا بی نهایت...

باز هم

از من بگیر...

رهایم کن...

نگذار کسی جای تو را در قلبم بگیرد...

مدت هاست که این دعا در راس دعاهایم است... مدت هاست...

اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر! ::: پنج شنبه 88/4/18::: ساعت 3:48 عصر نظرات ديگران: نظر

فال حافظ!

یه کار باحال دیگه برو بچه های فرهنگی اردو فال حافظ بود... که شب اول هرکی بر می داشت.

نیت خیلی خاصی نداشتم، اما...

چون مفهوم اولیو که برداشتم نفهمیدم، دو بار با فاصله ی زمانی برداشتم،اما در کمال تعجب دقیقا عین برگه ی قبلی اومد!

و اون این بود!

مقام عیش میسر نمی شود بی رنج

بلی به حکم بلا بسته اند عهد الست

بدترین و زشت ترین تعبیر از این واژه ی عشق که توی این بیت قشنگ اومده، عشق زمینیه! از نظر من عشق زمینی وجود نداره. به قول بنده خدایی تو می تونی کسی رو بینهایت دوست داشته باشی، بینهایت همسرت، فرزندت و ... رو دوست داشته باشی، اما عاشق نیستی... عاشق می سوزه... و عاشق این سوختنشه ... درست مثل مادری که جونش رو برای بچه اش فدا می کنه، یا پروانه ای که میره تو دل شعله های شمع، نه اینکه فقط خودش رو نزدیک کنه و گاهی هم بال و پرش بسوزه، کم بیاره و دوباره بکشه و عقب...

چقدر در نظرم عاشق آدمی زمینی بودن و پی آن عمری را هدر دادن ناچیز است، یا شاید وجود نداشتنی بهتر است! عشقی که انسان را از توجه به کسی که باید توجه ات معطوف به اون باشه جدا کنه، عشق نیست و هوس است و الی آخر... بعد از مدت ها هم اگر دیگر هوس نباشد و از شور و حالش افتاده باشد، به نظرم یکجور ماجراجویی است برای اثبات خودش نه اثبات عشقش به معشوق...

کما اینکه هیچ وقت نمی تونم این سریال بیخود پس از سالها را باور کنم... هیچگاه... از نظر من علی اکبر کاشانی بیشتر لجبازی کرد تا عاشقی... همون اثبات خودش

علی اکبر واقعا عاشق صنم بود؟

پ.ن: صنم، ثمن، سمن... دیکته اش رونمی دونم!!! راستی یه هفته ای هست این سریال را که نمی دانم چرا با وجود تنفر از ماجرایش دنبال می کنم، به کجا رسیده است!

در ضمن هرکسی یه نظری داره دیگه! قضاوت نکنید.

همین

اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر! ::: پنج شنبه 88/4/18::: ساعت 3:38 عصر نظرات ديگران: نظر

صفت بد!

بچه های فرهنگی اردوی مشهد کار جالبی کرده بودند، یه سری صفت بد رو نوشته بودند رو کاغذ، تو شانسی یکی رو بر می داشتی، مرام این کارهم این بود که تا آخر سفر به این صفت که یحتمل تو وجودت هست فکر کنی و در تکاپوی رفعش بشی...

مثل بچه ها خوشحال و شاد و خندان دو تا برداشتم! از قضا بسی شبیه واقعیت بود!!!

زودرنج بودن

شلخته!

در مورد اولی حرفی ندارم بزنم، چرا که مدت هاست در تلاش رفعشم اما شاید خیلی موفق نبودم! اما خوشبختانه رفقایی که میشناختمن یک صدا گفتن، زود می رنجی اما بروز نمی دی! مگه اینکه طرف بشناسدت تا بفهمه! بسی جای خوشحالی بود

در مورد دومی هم خدایی موقع امتحانا اینجوریه دیگه... دو نقطه دی!

اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر! ::: پنج شنبه 88/4/18::: ساعت 2:41 عصر نظرات ديگران: نظر

اشتباه...

آه...

شاید هم

اَه...

بعضی از اشتباه ها تا چه حد می تونند بزرگ باشند

بزرگ، ناراحت کننده، توهم زا، سوء تفاهم آور و غیر قابل جبران...

چرا اینگونه شد...؟

فقط یک اشتباه!

نمی دانم...

همان آه...

یا زهرا س

اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر! ::: پنج شنبه 88/4/18::: ساعت 2:37 عصر نظرات ديگران: نظر

اومدم!

بسم رب الزینب الصبور...

سلام دوستان...

تقریبا بعد از یک هفته رسیدم، هم به خانه هم به یاران ناب! دوست دارم از تک تک لحظات شیرینش بنویسم... بعد از مدت طویلی که اگه اسمش رو خستگی نذارم، انرژی مضاعفی تو این هفته کسب کردم، چیزهای زیادی یاد گرفتم... تنهایی تو مشهد دنبال بلیط گشتن! تنهایی از مشهد تا تهران رو گز کردن! اونم تو قطار اتوبوسی، قریب به 13 ساعت و نیم!!! تازه کلی هم پولش رو داده باشی! 13.5 ساعت تنها... تنهای تنها... چیزی که خیلی این ایام دنبالش بودم... بماند که گاهی تنهایی ملال آور می شد و غمناک و هوا ابری... اما در مجموع سفر خوبی بود... اضاف بر اینکه این قطار فلان شده و رییسش که مثلا قرار بود 11 ساعته ما رو به تهران برسونن، اینقدر فیلم ایرانی گذاشت که تا عمری هوس سینما نکنم. کلاهی برای باران، چهار چنگولی، دو زن، دل شکسته و... نامردا نذاشتن دو دقه کلمونو بذاریم بخوابیم!

مشهد صفایی داشت... حرم امام رضا اونم روز تولد آقا زادشون...

اعتکاف هم که دیگر هیچ...هرچقدر اعتکاف پارسال اذیت شدیم و از ... در اومد، امسال حال و هوایی داشت...

کمکی هم درس خواندیم... تا 3 مرداد درگیر درسیم، دعا بفرمایید که اوضاع قمر در عقرب است!!!

این یک هفته جاتون خالی صفا کردیم! اگه امتحانا و درسا از دماغمون در نیارن!!!

پ.ن: دلم می خواد بنویسم اما خسته ام...

پ.ن: جواب نظرات دوستان در پست های قبل را در قسمت پاسخ مدیر وبلاگ دادم. از لطفتون تشکر می کنم.

التماس دعا-یا زهرا س

اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر! ::: چهارشنبه 88/4/17::: ساعت 11:16 عصر نظرات ديگران: نظر

یا الله

سلام

قراره با کارهای عجیب غریب انشالله هم مشهدی شیم هم معتکف...

به علاوه یه عالمه درس که باید بخونم!!!

انشالله راهی مشهدم... دعا کنید بلیط برگشت گیرم بیاد به اعتکاف برسم... و الا غصه می خورم...

مشهدیه معتکف دانشجو!!! چه شلم شومبایی شد!

تا عصر هنوز خیلی راه... شاید هیچکدومش راهم ندادن...

خلاصه اینکه تا 4 شنبه فکر کنم از شرم راحتید

دعا کنید دست خالی برنگردم...

یا الله

اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر! ::: پنج شنبه 88/4/11::: ساعت 12:14 عصر نظرات ديگران: نظر

یا امام رضا...

می ترسم

همچو کودکی از تاریکی

بسا موحش تر

می ترسم

می ترسم بیایم و ردم کنی

می ترسم بیایم و حتی حاضر نشوی نگاهم کنی

می ترسم بیایم و به وقت اذن دخول

به بارگاهت چشم بدوزم و یک به یک زمزمه کنم

اادخل یا حجه الله...

اادخل یا ولی الله...

و استاذنک ...

و باز نگاهت کنم و

اذنم ندهی و

دریغ از قطره ی اشکی روی گونه هایم

کانه سنگ...

و همچنان در گوشم تداعی می شود...

اذن دخول حرم تو یا ...

دست عطا و کرم تو با ...

دار و ندارم یا علی ابن موسی الرضا...

دار و ندارم تویی...

که اگر تو و غمزه ی نگاهت نبود

که اگر تو و چشم دوختنم به ضریحت نبود

که اگر تو و صحن انقلاب و

یه ایوون طلا

یه سقاخونه

یه گنبد طلا

نبود...

من که هیچ، عالمی نبود...

می ترسم...

الهه یدالهی

پ.ن: چقدر سنگینه آخرین باری که رفتی مشهد، رفیقت دست پره پر برگرده اما تو...

پ.ن: بین اعتکاف و امام رضا نمی دونم چه کنم!!!

پ.ن: التماس دعا... یا زهرا س

اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر! ::: چهارشنبه 88/4/10::: ساعت 11:57 عصر نظرات ديگران: نظر

چه مشکل...

عاشق!

هرکه را بینی گوید

"آدم" شدن چه آسان

"آدم" ماندن چه مشکل

اما

دل من به چیز دگری ایمان دارد

اندر خم آن

در کوچه ی پریشانی گم شده است

و آن چیزی نیست

جز این

"عاشق" شدن چه آسان

"عاشق" ماندن چه مشکل...

لیک مشکل لغتی نیست

در حد سختی های راه عاشق

مشکل برای درک و بیان آن حقیر است

دیگر خودش هم به حقارتش معترف است

کمی تامل کن...

صدای

ضجه زدنش

له شدنش

مو را بر بدنت سیخ کرده است

آری

به راحتی

می توانی در یابی...

الهه یدالهی

پ.ن: هیچگاه اهل نوشتن به این سبک که شاید بتوان نامش را "شعر" گذاشت نبودم...

پ.ن: بین اعتکاف و مشهد باید یکی را انتخاب کنم و نمی توانم هیچیک را از دست بدهم... دلم نمی گذارد...مدام نق می زند!!!

پ.ن: چند روزیست این پست این وبلاگ " http://hejab.persianblog.ir/post/407/ " بدجوری حالم را بد کرده است... ناجور... با این وبلاگ خو گرفته ام...

پ.ن: خیلی دعا لازمم...

یا زهرا س

اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر! ::: سه شنبه 88/4/9::: ساعت 11:4 عصر نظرات ديگران: نظر

من... تو... ما...

بیش از اونی که فکر کنی برات حرف دارم اما یه چیزی مانعم میشه...

خودت گفتی نگو، خودت منع کردی

وگرنه

خیلی وقته تو مرداب دست و پا میزنم

دستانت دستان کوچکم را گرفته

محکم، بسیار محکم

دیگر دلیل این را یافته ام

دوستم داری

نه چون منم نه

چون تویی، دوستم داری

اگر من تو بودم، و تو من دوستت نداشتم

دوست داشتن که هیچ! تنفر که هیچ! انزجار که هیچ!

به هیچ کس نمی گفتم یک زمانی همراهم بودی...

نباید هیچ کس می فهمید که تو با منی

اما تو آری، تو فرق داری

خیلی هم فرق داری... بیش از انچه تصورش را می کردم

قسمت می دهم دیگر برایم اثباتش نکن

در هر اثبات و گواه و حجتت

در مقابل تو و چشمانت آب می شوم

خورد می شوم

دستانم خیس می شوند

ذلت و خواریست عاملش یا شرم

نمی دانم، اما آنقدر خیس می شوند

که کم کم رو به جدایی می نهند

نومید می شوند و دستانت را رها می کنند

اما تو باز آنها را می گیری

این را هم می دانم

تو از ورای دوست داشتن هم گذشته ای

تو عاشق من هستی

تو خیلی بزرگتر از آنی بدی و هستی که در مخیله ام بگنجد

من و ذهنم خیلی برای درکت کوچکیم خیلی...

چیزهای دیگری هم فهمیده ام می دانم

که اگر، فقط لحظه ای، فقط ذره ای

از من آسی شوی و دستانت را سست کنی

گم می شوم غرق می شوم گویی اصلا نبوده ام

اما، این را هم می دانم دستانم را رها نمی کنی

می دانم رها نمی کنی ایمان دارم...

پس نازنینم رهایم نکن

دستانم را بفشار بگذار گرمی همراهیت

حس غریب نه ببخشید باز هم جسارت کردم، مانند همیشه...

حس قریب حضورت را همواره بچشم

تنهایم نگذار کسی را جز تو ندارم که

مرا من + را

همانطور که هستم دوست بدارد...

برای خودم من+را دوست بدارد نه برای...

حال سخنی دارم

که اگر کسی ببیند مرا به گفتن این کلام

به این سخن، می خندد

خنده نه قهقهه سر می دهد

اما به تو می گویم

حتی اگر عمرش کم باشد و کاری کنم که رنجیده شوی

که شود گواه خلاف گفته ام

آری با تمام این ها باز هم، به تو می گویم

چرا که تو بزرگتر از این حرفایی...

دوستت دارم

الهه یدالهی

پ.ن: اومدم بنویسم که دلم می خواد بنویسم اما نمی تونم...یه عالمه حرف دارم اما نمی تونم بزنم، که تا شروع کردم خودش اومد!!! عجیبا غریبا دیگه! شاید چون دل محقرم کمی گرفته، یعنی خیلی گرفته. (نمی دونم چرا مدتی در بیان احساسم دچار افراط یا تفریط میشوم و آنچه هستم را نمی توانم انتقال دهم!)

پ.ن: این نوشته ام رو خیلی دوست دارم. شاید چون با دلی غمگین و گرفته و چشمانی خیس نوشتم... شاید بشه شروعی قشنگ...

پ.ن:برای همین بر خلاف سایر نوشته هام، اسمم رو پایینش آوردم.

التماس دعا یا زهرا س

اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر! ::: دوشنبه 88/4/8::: ساعت 11:36 عصر نظرات ديگران: نظر

عشقولانه...!

خدایا، عاشقان را با غم عشق آشنا کن

ز غمها دگر غیر از غم عشقت رها کن

تو خود گفتی که درقلب شکسته خانه داری

شکسته قلب من، جانا به عهد خود وفا کن

خدایا بی پناهم، ز تو جز تو نخواهم

اگر عشقت گناه است، ببین غرق گناهم

دو دست دعا، فرا برده ام به سوی آسمان ها

که تا پرکشم، به بال غمت رها در کهکشان ها

اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر! ::: دوشنبه 88/4/8::: ساعت 12:25 صبح نظرات ديگران: نظر

< 1 2 3 4 >