شعر!

با یادت ای بهشت من، آتش دوزخ کجاست

عشق تو در سرشت من، با دل و جان آشناست

چگونه فریادت نزنم، چرا دم از یادت نزنم

در اوج تنهایی، اگر زمین ویرانه شود

جهان همه بیگانه شود

تویی که با مایی...

ای نامت از دل و جان، در همه جا به هر زبان جاری

عطر پاک نفست سبز و رها، از آسمانها جاری

نور یادت همه شب در دل ما چو کهکشان جاری

پ.ن: درسهای سنگین و ناچسب رو با گوش دادن اینها میتحملیم و می خوانیم تا بتمامد و به میمنت انشالله خلاص شیم! با بعضیاشم مثل این اساسی سر کیف میاییم!!! همون ذوق