عمری است که در بندم و زندانی خویشم دلبسته راز دل طوفانی خویشم
چون زلف شکن در شکن یار در پیچ و خم غصه پنهانی خویشم
از بخت بدم نیست دگر سوز و گدازی من سردتر از بخت زمستانی خویشم
مجروحم و دلخسته به پرواز شب تار در حیرت کوچ از دل ظلمانی خویشم
آرام دل و مطمئنم از سفر خویش تا در ره آن یار جمارانی خویشم
رهبر انقلاب
اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر! ::: یکشنبه 87/11/20::: ساعت 7:22 عصر نظرات ديگران: نظر