درد

چه روزای سختی...

گاه توهم میزنم به شیرینی به آن نگاه کنم

اما با حلوا حلوا کردن دهانم شیرین نشد...

تلاش می کنم امیدوار باشم

اما روز به روز نومید تر!

ممکن است یک عمر بدبخت شوم

ممکن است یک عمر خوشبخت شوم

خوش! بد! فقط دو کلمه اند و اما...

هرکدام جایش را به دیگری بدهد دنیا دنیا معنی جابجا می شود

تمامی جالبی اینجاست!

که

در چنین شرایطی که از هر زمان دیگری باید به خدا نزدیک تر باشم

عمق دور بودنم رو با تمام وجودم حس می کنم!!!

سعی می کنم من حبل الورید را به خاطر بسپارم

اما نه!

کمکی نمی کند

سعی می کنم الا بذکر الله شم تا شاید

به مقتضایش تطمئن القلوب هم شدم

اما باز هم جواب نتیجه منفی شد

نه توکل دارم، نه صبر ، نه شکر، نه ذره ای واگذاری امور به خودش... چه روز های سختی...

فقط دلم می خواهد این دو هفته بگذرد و نمام شود

هرچه سریع تر بهتر!

همین و دیگر هیچ...

پ.ن: امشب مامانمو بعد از یه ماه و اندی می بینم... دلتنگم اما نه خوشحالم نه ناراحت! گیجم... گیجه گیج...