دوکوهه کجاست؟!

"بسم رب الشهدا" 

پس از این همه انتظار و نا باوری بلاخره رسیدیم دوکوهه!

از ماشین پیاده میشم ویادم می افته که میگن:

سواره خبر از پیاده ندارد! آیا آنها که سواربربال ملائک به سوی معشوق شتافتند خبر از حال ما پیاده ها دارند؟!

مات و مبهوت به سمت ساختمانهای خالی میرم!عکس حاج همت وحاج احمد روی یکی از ساختمانها نصب شده !

فکر کنم برای خوش آمد گویی باشد !

مثل همیشه چشمان حاج همت شروع میکنه به حرف زدن با آدم...!

روی زمین دوکوهه راه می رم و هنوز هم باور نمیکنم که اینجا که ایستاده ام دو کوهه ست!!!

سالها شنیده بودم همه ی آدمها گمشده ای دارند و تا دنیا دنیاست آدمهایند و گمشده هایشان!

شنیده بودم باید هجرت کنی تا گمشده ات را بیابی...  هجرت از خویش-هجرت به آسمان...

و آسمان درست همینجاست!!!

اینجا....خاک دیگر خاک نیست!خاک به اوج رسیدن است - شیفتگیست...

دچار شدن است در لحظه های آبی عشق....

اینجا....بوی تو می آید     بوی فرشته...

اینجا....سرزمینی پر از یاد تو!

شهید آوینی چه خوب میگفت از ناگفته های اینجا:اگر بپرسی دوکوهه کجاست چه جوابی بدهم؟

بگویم پادگانیست در نزدیکی اندیمشک که بسیجی ها را در خود جای میداد و بعد سکوت کنم؟!!

بی اختیار سراغ حسینیه حاج همت را میگیرم!نشانم میدهند ولی میگویند حسینیه باشد برای

شب آخر که برمیگردیم دوکوهه!

انگار باید بروم از شهدا و خاک شلمچه و طلاییه اذن دخول بگیرم!

انگار اینجا کسی را بدون جواز از فکه راه نمیدهند.... 

باید همت کنی تا به راز نهفته ی دوکوهه پی ببری.... 

داخل ساختمونا پر یادگاریه که دلت نمیاد هیچکدومو نخونده رد کنی...

نام مادر(یا فاطمةالزهرا(س))چقدر به این دیوارا میاد....

حال و هوای دوکوهه گفتنی نیست-نوشتنی نیست-شنیدنی هم نیست...فقط دیدنیه!!

باید حوض کوچیک روبروی حسینیه ی حاجی رو ببینی تاصدای رزمنده هایی

که تو این حوض وضو گرفتن یهو بپیچه تو گوشات...

(یعنی حاجی هم یه روزی اینجا وضو گرفته؟؟  توی همین حوض که من کنارشم؟)

باید اونجا قدم بزنی-باید خودتو رها کنی تا با تمام وجود غبطه بخوری به حالشون!

کاش نمی پرسیدی دوکوهه کجاست!