پارادکس

همه به اصطلاح تلاش می کنند که در شب نیمه شعبان

لااقل این یک شبه را هم که شده است

همه چیز را بر قید صحیح بگردانند

اما غافل از آنند که همه چیز لاجرم بر پایه ی تناقض می چرخد

اصل، اصل پارادکس است و لا غیر!

شیرینی ها تلخند

هرآنچه اسما تازه کننده ی گلوست، گلو را خشک می کند و سرفه امان را می برد

شروع انتظار باید باشد و اما

انتظار دار فانی را وداع گفته است!

اوج غم است اما

آنچنان خوشحالند که گویی مولود را در آغوش خود دارند!

همه باید موذن نور باشند

اما نماز ها همگی قضا رفته اند!

باز هم بر این تناقض بگویم؟

...

بیش از این شرم است و دیگر هیچ

الهه.ی