بسم رب الشهدا

دمدمای صبح است.مامان نیست و پدر خواب است، آرام وسایلم را جمع می کنم و به پدر می گویم که من رفتم. از جا بر میخیزد و مرا بدرقه میکند و مانند همیشه تنها می گوید مراقب خودت باش. سوار آژانس می شوم. دیر نشده اما به راننده می گویم می شود سریع تر بروید؟ دلم می خواهد زودتر از این شهر بروم، احساس می کنم خسته ام خیلی خسته... صدای زنگ موبایل من را به خود می آورد. بله؟ سلام.. علیک سلام.. الهه کجایی؟ نزدیکای رسالتم... خوبه، رسیدی بچه ها رو کنار مزار شهدا جمع کن و زیارت آل یاسین رو دسته جمعی بخونید... چشم. پیاده می شوم، ساک های جلوی سردر دانشگاه من را مطمئن می کند که خواب نیستم و بالاخره.... رفتم بسیج: همه مشغولند... یکی کتاب ها را می بندد یکی تو راهی را یکی بلندگو ها یکی وسایل فرهنگی و....

به وعده ام وفا می کنم، بچه ها رو جمع می کنم پیش شهدای گمنام و مظلوم دانشگاه. شروع می کنیم... سلام علی آل یاسین... السلام علیک حین تصلی و ....قشنگ بود، دلامونو آماده کرد...بیش از پیش ما رو هوایی کرد...

دو تا اتوبوس خواهر بودیم با چند تا از آقایون که از همسران بچه ها بودند واسه کمک و دو تا امدادگر و خانمی که از قم آمده بود و مبلغ بود... راستش تا ایشونو دیدم گفتم خدا رحم کنه تا آخر سفر دو دقه نمی تونیم آروم بشینیم و کارمون در اومده، تو همین فکرا بودم که بلند شدند و با بسم الله شروع به صحبت کردند... با صحبت هاشون بارون کوتاهی از اشک رو مهمون صورت های بچه ها  کردند... از جوونی گفتند که بعد از گناه حسرتش اونو ... از پیامبر گفتند که ایشون مسیری را طی می کردند و به محلی می رسند، از شتر پیاده می شوند و مسیر طولانی را پیاده می روند از ایشون دلیل این عملشونو می پرسند، و ایشون در پاسخ می فرمایند که اینجا محلی بوده است که رزمنده ها برای جنگ آماده می شدند و.... از حضرت زهرا گفتند که دست حسنین رو می گرفتند و به محل هایی که در آن خون مسلمین زمین رو گلگون کرده بود می رفتند...

و حال ما هم راهی سفری بودیم که پیامبر و حضرت زهرا (س) بر قداست آن گواه بودند....

یا زهرا (س)