در حيرتم ز چرخ که آن مرد شير گير

با دست روبهان دغل شد چرا اسير

آن شاهباز عزٌ و شرف از چه از سرير

با هاي و هوي لاشخوران آمدي به زير

اين آتشي که در دل اين مُلک شعله زد

با نيروي جوان بُد و با فکر بکر پير

با عزم همچو آهن آن مرد سال بود

با جوي هاي خون شهيدان سي تير

با مشت رنجبر بُد و فرياد کارگر

با ناله هاي مردم زحمتکش و فقير

با خشم ملتي که به چنگال دشمنان

بودند با زبوني يک قرن و نيم اسير

با آن که خفته است به يک خانه از حلب

با آن که ساخته است يکي لانه از حصير

با مردمي که آمده از زندگي به تنگ