چاه

این بار اگر به اعماق چاه فرو افتم

دیگر دستی دستانم را  نخواهد گرفت

طنابی رهایی بخشم نخواهد بود

و در کشاکش بیرون کشیدنم پاره خواهد شد

فریاد می زنم

و در نهایت

به کما خواهم رفت

و  بی هیچ دستگاهی زنده خواهم ماند!

نفس خواهم کشید

قلبم خواهد زد

عقلم هادی خواهد بود

 اما همه ی اینها با یک تفاوت اند

دیگر تپش های این قلب جدید برای تو نخواهد بود

و دیگری هادی به سوی تو نخواهد بود

و همچنان در کما خواهم ماند

تا مگر

با شوکی مرا بیرون بیاوری

و در آن روز

اگر مرا شوک ندهی

چه خواهم کرد؟

و اگر همچنان

بگذرد و بگذرد و بگذرد...

وآن شوک

مرگم باشد چه کنم؟

و چه دیر خواهد بود...

و باز چه زود دیر خواهد شد...

آن زمان که از این کما بیرون آیم...

الهه یدالهی